Μία χρονιά γύρω στο 1960, ο φίλος του Παππού Γιαννή Τηλέμαχος από την Μαραθάσα, φιλοξενούνταν στο πλούσιο χωριό του παππού «Ζώδια» και με τα βαρελάκια του πουλούσε το κρασί του στο χωριό από πόρτα σε πόρτα με τον «κάρτο» ή την νταμιτζάνα. Έφερε πολύ κρασί όμως στο χωριό, αυτό δεν πουλήθηκε, και στεναχωρήθηκε πολύ γιατί ήταν φτωχός.

Επειδή πλησίαζαν Χριστούγεννα και έπρεπε να φύγει ο Τηλέμαχος για το χωριό του, ο Παππούς Γιαννής για να τον βοηθήσει αλλά και για να μην στεναχωριέται αγόρασε όλο το κρασί. Όταν τον ρώτησαν τι θα το κάνει, είχε ήδη αποφασίσει.

Αφού συμβουλεύτηκε παλιούς οινοποιούς, διάβασε αρκετά βιβλία και με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε, γρήγορα διαπίστωσε ότι σαν αποτέλεσμα της μοναδικότητας των γηγενών ποικιλιών αμπελιών των πιο πάνω περιοχών – όπως το Μαύρο, το Ξυνιστέρι, το Γιαννούδι και το Μαραθεύτικο μπορούσε κάλλιστα να φτιάξει εξαιρετικό μυρωδάτο ξίδι από κρασί για όλες τις οικιακές χρήσεις. Αυτό και έκανε καθιερώνοντας έτσι από το 1961 πρότυπες συνταγές παραγωγής εκλεκτού αυθεντικού ξιδιού από κρασί, που τις παρέδωσε στην οικογένεια του από τότε και διαφυλάχθηκαν σαν επτασφράγιστο μυστικό.